My w(M)ay of saying goodbye

Mijn dagen in Kiljava zaten er op en ik heb ze in schoonheid afgesloten. Op mijn laatste avond nam ik mezelf mee uit naar het meer en met tjilpende vogels als achtergrondmuziek keek ik hoe de zonsondergang zijn gang ging. 

Inpakken was de boodschap, wegwezen was de daad. 

Het inpakken verliep goed en zonder al te veel moeite (goed van me om de helft van mijn bagage al met de anderen mee te geven). Toch waren het nog heel wat kilo's om te versleuren. Niet alles is meegenomen. Bijvoorbeeld mijn zelfontworpen wandelstok. Die heeft een nieuwe plaats gekregen (de foto telt u waar). Maar stiekem hoop ik dat een van de wandelaars haar meeneemt en er trots gebruik van maakt! 

Iets anders om achter te laten was een deel van het hart, weliswaar in de vorm van een zacht groen gekleurde kiezel. Deze boom mocht dienst doen als veilige opbergplaats.

I'm back (in the city)!

Met wat geluk (en een van mijn onweerstaanbare blikken) kreeg ik een lift naar het begin van de oprit, waar ik wachtte op de bus. Het is Helsinki die me opving en dat zal het blijven doen tot de achttiende van juni!