Helsinki-trip

De dag begon op een tijdstip dat aangenaam genoeg was om de ochtend vrolijk in te zetten. Mijn bed had me niet (te) vroeg moeten afstaan aan het ontastbaar 'schoolspook', in tegenstelling tot mijn kamergenote, die al om 6:45u uit de veren moest. Toen ik op dat uur haar geroezemoes hoorde, kon ik een cynisch (slaap)lachje niet onderdrukken.

De af-te-leggen route had ik dinsdag voorbereid. Mijn Mappie-kaart zou ons enig hulpmiddel moeten worden...Naast de SETA-routebeschrijving, had ik ook al gezocht naar een adresje waar we goedkoop konden lunchen, want eten in Helsinki-city is niet bepaald goedkoop. Mijn geniale reisgids (die jullie hieronder kunnen bewonderen...weliswaar alleen de voorkaft) heeft me daarbij geholpen. Voor 2,60 EUR genoten we van een uitgebreide maaltijd, in een van de Mensa's (= universiteit-restaurant). Ook niet-studenten kunnen hier een maaltijd nuttigen, maar dan aan een hogere prijs (6 EUR). Aanrader! 

We zetten onze tocht verder, in Noord-oostelijke richting. Ik heb me toch aan het kaartlezen gewaagd, en mijn twee mannelijke compagnions moesten mij hierin niét bijstaan, dus zeg nog eens dat vrouwen niet kunnen kaartlezen! We liepen door de openlucht-winkelstraat, waar ik volgend kiekje nam (<---).

Om 12:45 u kwamen we aan in de Locatie B- straat (=Mappietaal). Aan de deur van huisnummer 5 stelden we verbaasd vast dat SETA hier niét zetelt... -"OEI" - We gingen een kantoor binnen en vroegen naar het juiste adres. We kregen te horen dat we helemaal verkeerd zaten en minstens twintig minuten verwijderd waren van SETA. De klok had ondertussen 13:00 u geslagen, wat 'te laat' betekende. Ik belde de secretaresse van SETA op om te zeggen dat we ongeveer 40 minuten te laat zouden zijn, de afspraak ging gelukkig nog door! 

Met een nieuwe Mappie-kaart én met een lach vervolgden we onze tocht. Ogulcan, onze Turkse vriend beweerde te gaan bevriezen (het in zijn stad momenteel 22°C) en vloekte er op los. Geniaal grappig voor (Franck en mij)! 

foto:  sightseeing  tijdens de tocht

Wat volgde zal ik in een opsomming plaatsen, anders zou ik hier morgen nog aan het typen zijn..

• We sprongen tram 7B op
• Franck duwde na twee haltes op de stop-bel, we stapten uit, maar stelden (alweer) vast verloren te zijn..We sprongen op de volgende 7B-tram 
• Mijn intuïtie zei me dat we op weg waren naar de verkeerde eindstop-halte, JUIST: Franck had een deel van de haltenaam niet gelezen en we waren de onze al gepasseerd... 
• De trambestuurster zei ons die halte terug te gaan passeren, maar pas binnen 15 minuten..
• Een trampassagier, die ons had horen discussiëren vroeg ons waar we heen gingen. Tot onze verbazing zei hij dat we onze halte pas binnen een uur terug zouden gaan passeren (en niét binnen 15min zoals de trambestuurster had gezegd)
• De man raadde ons aan uit te stappen en een andere tram te nemen, hij gaf ons de nodige instructies en raadpleegde daarbij zijn NOKIA-smartphone. 
• Een (andere) tram 7B-tocht, een telefoon naar SETA en talloze voorbijgangers verder kwamen we aan bij het gebouw..EINDELIJK [maar anderhalf uur te laat...]

Ik ben blij te kunnen zeggen dat ons interview goed (én dat het)  verlopen is en al zijn we zo verloren gelopen, het was een zalige trip, eentje om niet snel te vergeten!